پشت پرده تعطیلی مغازه‌ها به دلیل بی‌حجابی مشتری!

سخنگوی ستاد امر به معروف و نهی از منکر با اشاره به پشت پرده تعطیلی مغازه‌ها به دلیل بی حجابی مشتری، گفت: ما باید یک مطالبه هم از مردم داشته باشیم؛ بالأخره اگر ما مطالبه این زمینه را داریم، مردم باید رعایت کنند. چرا من باعث تعطیلی یک کسب و کار می‌شوم. یعنی رسانه ما باید این را از مردم مطالبه کند که قانون در کشور رعایت شود تا نخواهد به این سمت برود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ضمن اینکه این طور هم نیست که هرکسی این قانون را نقض کند، کسب و کار تعطیل می‌شود. این‌ها فرآیندی دارد که تذکرات و مستنداتی نسبت به این زمینه بوده و خلأ و خطا را از صاحب آن کسب و کار دیده ایم.

در ادامه گفت و گوی جماران با حجت الاسلام و المسلمین سید علی خانمحمدی را می‌خوانید:

به عنوان سخنگوی ستاد امر به معروف و نهی از منکر، پلمپ مغازه‌ها به دلیل عدم رعایت حجاب توسط مشتریان آن را چقدر در ترویج حجاب مؤثر می‌دانید؟

متولی این موضوع ستاد امر به معروف و نهی از منکر نیست؛ دستگاه‌های مختلفی از جمله پلیس اماکن و اصناف مختلف در این زمینه مسئولیت دارند و کار را هم پیش می‌برند. اما اینکه این کار مؤثر هست یا نیست، بحث مفصلی دارد. بالأخره در کنار کار‌های ایجابی که انجام می‌شود، اگر کسی دارد هنجارشکنی می‌کند و قانون کشور را زیر پا می‌گذارد، باید برای این هم فکری کنند؛ نمی‌توانیم این طرف را رها کنیم و بگوییم فقط کار ایجابی صورت بگیرد.

به نظرم هم باید کار ایجابی و فرهنگی شود و هم کار‌های اینچنین باید پیگیری و انجام شود که به بحث قانونمداری در کشور بیشتر توجه شود. این روند با هماهنگی‌هایی که پلیس، دستگاه قضایی و مجموعه‌های دیگر دارند، انجام می‌شود؛ معمولا دستور مقام قضایی را می‌خواهد و گزارشی که پلیس راجع به این موضوع می‌دهد، تذکر می‌دهند. خیلی از این واحد‌های صنفی تذکر‌های متفاوت دریافت کرده اند و به آن‌ها گفته شده که توجه کنند.

چطور واحد‌های تجاری نسبت به خیلی از مسائل توجه دارند؟ اگر یک بی نظمی ایجاد شود و کسی هنجارشکنی کند، نمی‌توانند بی تفاوت باشند؛ در این مسأله هم باید همکاری کنند. بالأخره کسانی که دارند محصولات ارائه می‌دهند هم کارمندان آن مجموعه محسوب می‌شوند. کارمند هر مجموعه‌ای موظف است نسبت به این مسأله توجه داشته باشد. خود رؤسای مجموعه‌ها باید تذکر بدهند که رعایت چنین مسائلی را داشته باشند.

این‌ها دارد انجام می‌شود و متولی آن دستگاه‌های مسئول هستند. ما از آمر به معروف حمایت می‌کنیم؛ اگر کسی بخواهد در جا‌های مختلف تذکر بدهد و مطالبه گری کند، ما حمایت از آمر به معروف را داریم. اگر هم نیاز به پرونده قضایی باشد، می‌توانیم حمایت لازم را از آن طریق انجام بدهیم.

اگر مشتری دغدغه فروشنده و کسب و کار او را دارد، باید خود مردم رعایت کنند

شما به رعایت قانون توسط واحد‌های صنفی و کارکنان آن‌ها تأکید داشتید. اما مواردی را در اخبار شنیده ایم که حتی توسط رعایت حجاب توسط مشتری، واحد صنفی تعطیل شده است. چه توجیهی می‌تواند داشته باشد که به دلیل عدم رعایت قانون توسط شخص دیگری، واحد صنفی فرد پلمپ و کسب و کار او تعطیل شود؟

اگر مشتری دغدغه فروشنده و کسب و کار او را دارد، باید خود مردم رعایت کنند. این را در ایام کرونا هم داشتیم که مثلا اگر جایی رعایت نمی‌شد، جریمه‌هایی در نظر می‌گرفتند. بالأخره فروشنده در فضایی که دارد کار و مدیریت می‌کند باید بتواند تذکر را داشته باشد. یعنی فضا را به سمت مسائل فرهنگی ببرد و مثلا می‌توان به مشتری تذکر داده شود که اگر می‌خواهید به این مرکز بیایید باید قانون را رعایت کنید.

این جریانات پشت پرده دارد. منظور این است که تذکر‌های مختلف داده اند و مرکز تجاری این موضوع را رعایت نمی‌کند.

شهروند باید متوجه باشد که در این شرایط اقتصادی با بی قانونی برای مغازه دار مشکل ایجاد می‌کند

یعنی شما در این موارد به تک گزارش‌ها اکتفا نمی‌کنید؟

ما فیلم داریم که طرف به آنجا رفته و مغازه دار گفته که من این کار را انجام نمی‌دهم؛ یا مثلا به کسی ارتباط ندارد. این قابل پذیرش نیست. اگر بخواهیم قانونمداری را در کشور پیش ببریم، باید آحاد مختلف مردم رعایت کنند. البته عموما اصناف ما آدم‌های مؤمن، معتقد و نسبت به این مسائل پایبند هستند. باید بدانند که یک قشری دارد مشکل ایجاد می‌کند. یعنی در این شرایط اقتصادی، شهروندی که حاضر می‌شود باید متوجه باشد که با بی قانونی دارد مشکلی را برای مغازه دار و یا فروشنده ایجاد می‌کند.

 مسأله فقط یک روسری نیست و مسائل جدی تری دارد مطرح می‌شود

در این شرایط اقتصادی که شما به آن اشاره کردید، اگر کسب و کاری تعطیل شود به ضرر فضای اشتغال و درآمد تعدادی از هموطنانمان نمی‌شود؟

بستگی به نوع نگاه ما دارد. این را آسیب اجتماعی بدانیم که دارد به بنیان خانواده و ریشه‌های امنیت اجتماعی ما ضربه می‌زند. مسأله فقط یک روسری نیست و مسائل جدی تری دارد مطرح می‌شود؛ در همین فضا یک سری افراد بحث همجنسگرایی، نیمه برهنگی و هم آغوشی در ملأ عام را دارند مطرح می‌کنند، باید واقع نگر باشیم.

یعنی همه این‌ها مربوط به بحث مشتری‌های مغازه‌هایی است که پلمپ می‌شوند؟

نه؛ در سطح جامعه را می‌گویم. در سطح جامعه چنین آسیب‌هایی را داریم می‌بینیم. اگر ما این مسأله را یک آسیب به سلامت اجتماعی ببینیم، باید نسبت به این موضوع توجه جدی کنیم. مثلا در همین ایام کرونا اگر مغازه‌ای را تعطیل می‌کردند به خاطر اینکه مشتری‌های آنجا ماسک نزده اند و پروتکل‌ها را رعایت نکرده اند، آیا کسی می‌گوید چرا دارید تعطیل می‌کنید کسب و کار او آسیب می‌بیند؟! چقدر تعطیل شدند؟ چون آسیب می‌دانیم و می‌گوییم این مسأله مهمی است و دارد آسیب اجتماعی به ما می‌رسد.

اگر واقعا آسیبی که امروز دارد خانواده‌ها و بنیان خانواده را تهدید می‌کند، ساده انگاری را کنار بگذاریم، بعضی‌ها خیال می‌کنند که به چند تار موی یک خانم گره خورده، این طور نیست؛ و بحث فراتر از این است. اگر بحث سلامت اجتماعی و سلامت خانواده را مدنظر قرار بدهیم، به یک مغازه داری تذکر داده شده، تعهد کتبی داده و فرآیندی طی شده و باز هم رعایت نکرده، باید چه کار کرد؟

البته مباحث دیگر را داریم مطرح می‌کنیم و از مسئولین خواسته ایم که به سمت تعطیلی پیش نبرند و مباحث دیگر را دنبال کنند.

طرح یا پیشنهاد شما در این زمینه چیست؟

این موضوع به کمیته‌های مختلف رفته و دارد بررسی می‌شود؛ اجازه بدهید آنجا به جمع بندی برسند، بعد مواردش مطرح می‌شود. بحث‌هایی مثل جریمه نقدی بوده که اگر بحث اینچنینی بود زود به پلمپ مغازه رسیده نشود و آن را در مراحل بعدی بگذارند. تذکرات را در مراحل اولیه بگیرد و اگر رعایت نکرد به این سمت و سو برود.

مردم باید رعایت کنند؛ چرا باعث تعطیلی یک کسب و کار شوند

اگر بنا باشد به خاطر مسأله حجاب، مغازه‌هایی تعطیل و یا جریمه شوند، برای جا‌های عمومی‌تر مثل پاساژها، خیابان‌ها و حتی هواپیما‌ها از نظر شما چه کار باید کرد؟

در بحثی که الآن دارد پیگیری می‌شود، اولویت را دستگاه‌های دولتی و اداری کشور قرار داده ایم. سازمان هواپیمایی کشور موظف شده پروتکل‌ها و دستورالعمل‌هایی که در این زمینه داده شده را رعایت کند. بالأخره بحث رعایت شئونات اسلامی در قوانین اداری کشور هست و بحث این است که از دستگاه‌های اداری شروع شود که دارد پیگیری‌ها انجام می‌شود و نامه نگاری و دستورالعمل این زمینه‌ها دارد می‌رود.

ما باید یک مطالبه هم از مردم داشته باشیم؛ بالأخره اگر ما مطالبه این زمینه را داریم، مردم باید رعایت کنند. چرا من باعث تعطیلی یک کسب و کار می‌شوم. یعنی رسانه ما باید این را از مردم مطالبه کند که قانون در کشور رعایت شود تا نخواهد به این سمت برود. ضمن اینکه این طور هم نیست که هرکسی این قانون را نقض کند، کسب و کار تعطیل می‌شود. این‌ها فرآیندی دارد که تذکرات و مستنداتی نسبت به این زمینه بوده و خلأ و خطا را از صاحب آن کسب و کار دیده ایم.

بالأخره مردم دارند وضعیت پوشش را پیگیری می‌کنند و دادستان کل کشور اخیرا اعلام کرد که کشف حجاب در سطح عمومی جرم است. ما معتقدیم مردم به اصول خودشان پایبند هستند و هویت ایرانی – اسلامی برای آن‌ها مهم است. ما نمی‌توانیم با هنجارشکنی که یک عده در کشور انجام می‌دهند نسبت به این حوزه مماشات کنیم و به آن بی توجه باشیم. اکثریت مردم ما حجاب اسلامی را رعایت می‌کنند و نسبت به بحث عفت عمومی توجه دارند؛ یک عده هنجارشکنی می‌کنند و قانون را زیر پا می‌گذارند.

ما نمی‌توانیم بگوییم رها کنیم یک عده کشف حجاب کنند و هیچ کاری هم نداشته باشیم و هیچ توجهی نسبت به این قضه نشود. ولی بحث دستگاه‌های اداری مهم است، در اولویت قرار داده ایم و داریم دنبال می‌کنیم. درخواست ما این است که توجه شود اقشار مختلف مردم دارند این را مطالبه می‌کنند. در وصیتنامه شهدا بعد از توجه به بحث ولایت فقیه و رهبری، بیشترین توصیه را در حوزه عفاف و حجاب و عفت عمومی داشته اند. یعنی مردم توجه داشته باشند که مسأله فقط شال و روسری و مسائل اینچنین نیست و بحث‌های جدی تری در این زمینه هست که دارد کار می‌شود.

دشمن هم برنامه محوری در این زمینه دارد. داریم می‌بینیم برعکس اینکه می‌خواهند القاء کنند که حجاب اولویت نیست، در برنامه ریزی‌ها و شبکه‌های ماهواره‌ای و کار‌هایی که می‌کند در این زمینه به صورت جدی پای کار آمده، حتما ما باید برنامه داشته باشیم و حرف ستاد امر به معروف و نهی از منکر این است که ما باید با برنامه جلو برویم. بی برنامگی و رها بودن مسأله عفاف و حجاب حتما آسیب زا است، دو قطبی ایجاد می‌کند و مشکل در سطح اجتماع به وجود می‌آورد. باید یک برنامه هماهنگ باشد و دستگاه‌های مختلف در این زمینه برنامه ریزی کنند و مطمئن هستیم که مردم همکاری و هماهنگی لازم را در این زمینه خواهند داشت.

منبع: فرارو

کلیدواژه: ستاد امر به معروف حجاب ستاد امر به معروف و نهی از منکر انجام می شود کسب و کار او داشته باشیم رعایت کنند مغازه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۴۱۴۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این سَم را فقط با یک تلفن درب منزل تحویل بگیرید!

پدیده عجیب و البته نامطلوب‌ ارسال قلیان به خانه‌ها روزبه‌روز ‌بیشتر رونق می‌گیرد.

به گزارش مشرق، خوب می‌دانند چطور جلوی در و پیش از آنکه زنگ خانه مشتری را بزنند، جلز و ولز زغال را بلند کنند. در چپاندن قلیان توی باکس‌های موتورسیکلت‌شان هم مهارت دارند و می‌توانند قلیان‌های چند متری را صحیح و سالم به مقصد برسانند.

آنها دلیوری قلیان هستند؛ صاحب شغل نوپایی که بساط قلیان و دود و دم را به خانه‌های مشتریان می‌رساند تا اگر حال و حوصله رفتن به سفره‌خانه و قهوه‌خانه ندارند، در همان ایوان یا پذیرایی منزل‌شان بی‌زحمت و بی‌دردسر از قلیان‌های گرگرفته و آماده کام بگیرند.

برای ایلیا و همکارانش اهمیتی ندارد که خدمات آنها کوچک‌ترهای خانواده را هم با قل قل قلیان و بوی تنباکو آشنا می‌کند و بدون آنکه پای‌شان به تخت قهوه‌خانه برسد، در جمع‌های خانوادگی خود شاهد مزمزه حلقه‌های دود نارگیل و دارچین و هلو یخی خواهند بود. آنها دلیوری قلیان هستند و به سرعت برق و باد قلیان را با زغال روشن به مشتری می‌رسانند.

به گزارش همشهری، عمو داوود، بند و بساط قلیان و کاغذی را که آدرس توی آن نوشته شده، به او می‌دهد و دوباره مشغول رفع و رجوع مشتریان داخل قهوه خانه می‌شود. خیالش راحت است و می‌داند که ایلیا کارش را خوب بلد است. ایلیا به سمت موتورسیکلت یاماهای نونوارش می‌رود که حاشیه خیابان روبه‌روی قهوه‌خانه پارک کرده است.

در فلزی باکس جاداری را که روی ترک‌بند موتورسیکلتش نصب کرده، برداشته تا موقع حرکت با قلیان برخورد نکند. کف باکس هم پارچه کنف‌مانندی پهن کرده تا موقع لرزش و سکندری خوردن موتورسیکلت سر و تنه قلیان روی هم نلغزد. با احتیاط کوزه چوبی قلیان را وسط باکس می‌گذارد و شیلنگ یک‌بار مصرف و بطری آب را طوری در گوشه و کنارش جا می‌دهد که هر قدر از لابه‌لای خودروها و موتورسیکلت‌ها لایی بکشد، کوزه یک سانتی‌متر هم جابه‌جا نشود.

روی سری پر از تنباکو سرپوش گذاشته‌اند و سرپوش را هم با کاغذ آلومینیومی پوشانده تا تنباکوها بیرون نریزد، اما محض احتیاط علاوه بر پاکت تنباکوی دوسیب اضافه‌ای که مشتری سفارش داده، کمی هم تنباکوی باز و پرپر شده توی ظرف دربسته‌ای گذاشته تا اگر تنباکو از سری قلیان کمی سرریز کرده بود، آن را میزان کند. قوطی پر از زغال‌های خودسوز و فندک را هم که کنار شیلنگ می‌چپاند راه می‌افتد.

به سرخی زغال لیمو

کوچه‌پسکوچه‌های محل را مثل کف دستش می‌شناسد. آدرس مشتری هم دور نیست و برای تحویل سفارش فقط باید چند کوچه و خیابان فرعی را طی کند. مقابل مجتمعی آپارتمانی می‌ایستد. تند و فرز بدنه و سری و شیلنگ را روی کوزه چوبی سوار می‌کند، آب توی کوزه می‌ریزد و درحالی‌که زنگ طبقه چهارم را می‌زند، فندک گوشه باکس را روی قطعات مکعبی زغال‌های خودسوز می‌گیرد. تا مشتری خود را به حیاط برساند، زغال‌های خودسوز داغ و سرخ شده، توی ظرف استوانه‌ای منفذدارشان به جلز و ولز افتاده‌اند.

مشتری جوانکی ۲۰-۱۹ ساله است، ولی انگار قلیانی قهاری است و با نیم‌نگاهی به زغال‌ها چشم‌های کشیده‌اش تنگ و ابروهای قیطانی‌اش در هم فرو می‌رود: «من که به آقا داوود گفتم از زغال‌هایی بگذارد که توی منقل سرخ می‌کند.

از محل سفارش می‌دهم که زغال فوری مصرف نکنم دیگر.» جواب ایلیا در آستینش است: «داداش! تو وقتی زنگ می‌زنی غذا برات بیارن، توی ظرف چینی میارن!؟ ظرف‌شان یک‌بار مصرف است دیگر!» هنوز تاب ابروی جوانک باز نشده. ایلیا بسته تنباکوی اضافه را به طرف او می‌گیرد و می‌گوید: «برو کام بگیر می‌فهمی چی برایت آورده ام.

من زغال خام دست مشتری نمی‌دهم. خیالت راحت. آنها را از زغال‌های لیموی عمو داوود هم بهتر سرخ کردم.» انگار دورهمی‌شان خانوادگی است و هر بار که پنجره طبقه چهارم باز می‌شود، ۴-۳ پسربچه پرشروشور در قاب آن رخ نشان می‌دهند.

بگویید پیک موتوری قهوه‌خانه

عمو داوود سفارش کرده ایلیا از مشتریانی که بچه محل هستند کارت ملی و مدرک شناسایی نگیرد و هزینه سرویس قلیان را هم موقع پس گرفتن قلیان حساب کند.

محدوده‌ای هم که سرویس می‌دهند همان کوچه و خیابان‌های مرکز شهر و حوالی قهوه‌خانه است و اگر سفارش از شمال و جنوب شهر داشته باشند، باید از همکاران عمو داوود که در آن حوالی سرویس ارسال قلیان دارند، کمک بگیرند.

مشتری یک شبانه‌روز می‌تواند قلیان را پیش خود نگه دارد و ایلیا فردا ساعت ۱۲ برای پس گرفتن آن محمد، شاگرد افغانستانی قهوه‌خانه را می‌فرستد. محمد از ایلیا کم‌سن و سال‌تر است، ولی از چاق کردن قلیان نارگیل و دارچین و هلو یخی تا به دود آوردن قلیان‌های لایو و شب‌های مسکو را فوت آب است.

گاهی که مشتریان تعداد سرویس‌های قلیان بیشتری می‌خواهند عمو داوود، محمد را هم به مهمانی‌های آنها می‌فرستد تا در محل و فوری و گیراندن زغال و به دود آوردن قلیان را برای مشتریان انجام دهد، اما دلیوری قهوه‌خانه عمو داوود فقط ایلیاست که در مدت ۷-۶ ماهی که سرویس قلیان را به منزل مشتریان می‌رساند هیچ‌کس ناراضی نبوده است.

البته خدمات حضوری محمد ۱۰۰ هزار تومان به نرخ ۵۰۰ هزار تومانی سرویس دلیوری قلیان اضافه می‌کند. ایلیا شغلش را «پیک موتوری قهوه‌خانه» معرفی می‌کند و چندان به مذاقش خوش نمی‌آید که شغل او را با اصطلاحات دهان‌پرکنی مانند دلیوری بشناسند.